นอน นอน นอน แล้วก็นอน เป็นล่ำเป็นสันแล้ว ตอนนี้เอา แต่ อยู่ในบ้านไม่สามารถออกไปไหนได้เลย ที่บ้านมีรถใช้ 3 คัน ตามจำนวนคน แต่สามารถใช้ได้จริงๆ แค่ 2 คัน ก็ มอไซค์ คู่บุญ ยางมันแบนแต๋ดแต๋ ทั้ง สองล้อเลย ฮ้วยน้อออออ อากาศก็ร้อนจับใจ อยู่บ้านเปิดแอร์น่ะ คงจะดีที่สุดแล้วเนี๊ยะ
นอนไปก็คิดถึงงานไป ป่าว! ! ไม่ได้เป็นคนดีเดออะไรหรอก คิดว่า พอกลับไปแล้ว งานมันจะสุ่มรอ อยู่สักแค่ไหนน๊อออออออ เฮ้อออออออ
ตกเย็นเพื่อนรักมารับไปงาน เทศกาลอาหารอินโดจีน ที่จัดขึ้นรอบทุ่งศรีเมือง ตามที่นัดกันเอาไว้ ดูจากบรรยากาศ แล้ว ก็ แปลกๆ คนบางตา ไม่มากเท่ากับที่คิดไว้ ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน ได้ยินเสียง ของ นพดล ดวงพร แว่วๆ มาแต่ไกล สงสัย จะได้รับเชิญให้มางาน ด้วย
ส่วนอาหารจัดเรียงราย แบ่งเป็นร้านๆ มีซุ้ม พร้อมชื่อร้าน สวยงาม เลือกไม่ถูกว่าจะกินอะไร หวังว่าจะได้ ชิม ชิม ชิมฟรี ตลอดงานซะอีก กลับกลายเป็น ว่า ไม่มีร้านไหนมีให้ชิม เลย แถมค่าอาหาร แพง พอๆ กับกิน กรุงเทพฯ ซะอีก มิน่าล่ะ คนถึงได้น้อย สั่งส้มตำ+กุ้งเต้นไป สองจาน 60 อึ้ง กิม กี่ ไปเลย นี่ถ้าไปนั่งกินตามร้านปกติที่ขึ้นชื่อ ยัง แค่ ไม่เกินจานละ 20 เลย รับถุงส้มตำกะกุ้งมาด้วยอาการที่เซ็งสุดๆๆ แต่ ก็ ยังเดินหน้าตา ต่อไป ไม่มีอาหาร อะไรแปลกๆ เลย งานนี้คงจัดขึ้นเพื่อ นักท่องเที่ยวไทยจาก จังหวัดอื่นๆ มากกว่า ที่จะจัดให้ คนในจังหวัด มาอุดหนุน กันเอง ที่บอกว่านักท่องเที่ยวไทยก็เพราะว่า มีแต่อาหารรสจัดจ้าน ที่ ฝรั่ง กิน ไม่ได้ เลยนั่นแหละ ที่จะขาย ดีหน่อยก็จะเป็น น้ำดื่ม
เพราะถึงแม้ว่าจะเป็นตอนเย็น อากาศก็ ยังร้อน อบอ้าวอยู่ดี หลังจากที่เดินไปเดินมาสักพัก กะเพื่อนสาว หันมามองหน้าตา ที่ผิดหวัง กับงานเทศกาลอาหาร แล้วก็ ลงความเห็นว่า กลับกันดีกว่า เดินไปซื้อ อาหารใกล้ๆ นอกงาน อร่อยแล้วแถมยัง ถูกอีกด้วย
